در كتب اخبار مي نويسد نقل از مسند احمد بن حنبل كه وقتي خبر شهادت حضرت سيدالشهدا (ع) به ام سلمه زوجه رسول خدا رسيد آن مخدره اهل عراق را لعنت نموده و قالت قتلوه قتلهم الله غروه و اذلوه لعنهم الله.

يعني حسين را كشتند خدا آن ها را بكشد و او را فريفتند و خوار گرفتند خدا لعنت كند ايشان را پس از آن آنمخدره فرمود شبي را رسول خدا صلي الله عليه و آله بحجره فاطمه سلام الله عليها نزول اجلال فرمود فاطمه عصيده كه نوعي از خوردني است تهيه نموده و آن را در طبقي گذارده حضور مبارك آورد آن حضرت فرمود پسرعمم علي و حسن و حسين را نزد من حاضر كن، فاطمه رفته دست حسن و حسين را گرفته و به خدمتش روانه گرديد علي (ع) هم در اثر آنان شرفياب شد رسول اكرم صلي الله عليه و آله علي (ع) را در طرف راست خود و فاطمه سلام الله عليها را در طرف چپ جاي داد و حسنين را هم در حضور خود نشانيد آنگاه كسائي كه زير پاي ام سلمه بود كشيده و آن ها را در زير كسا جاي داد و فرمود: اللهم هؤلاء اهل بيتي فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا.

ام سلمه گويد: بعد از اينكه رسول خدا اين دعا را در حق اهل بيت خود فرمود، من عرض كردم يا رسول الله من از اهل تو نيستم حضرت فرمود بلي، و نيز نوشته اند كه وقتي خبر قتل حضرت سيدالشهدا به ام سلمه رسيد قالت قد فعلوها ملاء الله قبورهم نارا.

يعني اين عمل ناروا از آن مردم بي حيا سر زد خداوند قبرهاي ايشان را پر از آتش نمايد.


در كتاب بشارة المصطفي لشيعة علي المرتضي از ابن اليمان از امام بني سليم از اشياخ او روايت شده كه ما در كشور روم به جنگ و جدال بوديم در يكي از كنيسه و معابد آنجا لوحه اي ديديم كه بر آن نوشته شده بود:



ايرجوا معشر قتلوا حسينا

شفاعة جده يوم الجنان



ما برومي گفتيم از چه وقت اين خط در كنيسه شما بوده گفت پيش از اينكه پيغمبر شما برانگيخته شود به سيصد سال قبل از آن.