چنانكه نوشته اند يزيد به مامورين خود دستور داده بود كه اهل بيت اطهار را براي جلب انظار و بيم و تهديد و عبرت و اعتبار ديگران هنگام بردن به شام از هر قريه و بلاد گذرانده و مردم


را به خصوص دوستان و شيعيان علي و اولاد او را بيم دهند و از مشاهده اين احوال تهديد كنند كه ديگر بياد خلافت اين خانواده نيفتند و سلطنت و شاهي يزيد استقرار پيدا كند لذا قطع طريق و طي مسافت با اين احوال براي اين منظور مناسب تر بود و از طرفي جهت زجر و آزار اهل بيت اطهار بيشتر پسنديده مي دانستند و از اين روي بود كه آن زنان مظلومه و اطفال معصوم و بي گناه را دوباره از كربلا و قادسيه عبور داده و مصيبت آن ها را تجديد نمودند و از ستم و آزار و كعب نيزه بر ابدان آن ستمديدگان هيچگونه فروگذار نكرده و آن ها را با اين جور و بيداد به راه شام كوچ داده تا به قادسيه رسيدند و از حضرت ام كلثوم اين ابيات در آنجا انشاء شده: [1] .



ماتت رجالي و افني الدهر ساداتي

و زادني حسرات بعد لوعاتي



صال اللئام علينا بعد ما علموا

انا بنات رسول بالهدي يأتي



يسيرونا علي الاقتاب عاريه

كاننا بينهم بعض القسيماتي



عز عليك رسول الله ما صنعوا

باهل بيتك يا نور البريات



كفرتم برسول الله ويلكم

ايديكم من سلوك في الضلالات



يعني مردند مردن من و نابود كرد روزگار سادات مرا و زياد كرد به من حسرت ها را بعد از سرزنش و مسلط كرد لئيمان و پست فطرتان را بر ما بعد از اينكه دانستند كه ما دختران پيغمبري هستيم كه براي هدايت آمده بود و سير و حركت دادند ما را بر پشت شتران بي جهاز گويا كه ما بين ايشان به منزله بعضي از تقسيمات جنگي و اسيران بوديم سخت است بر تو اي پيغمبر خدا از آنچه كه آن ها درباره اهل بيت تو نمودند آن كسي كه نور ما بين تمام مخلوقات بودي اي مردم شما كافر شديد و كفران كرديد حق نعمت رسول خدا را واي بر شما و اين رفتار شما و كردار شما كه در راه ضلالت رفتيد.