امام ع قبل از اينكه به بطن عقبه فرود آيد در منزل واقصه و بركه و آبار پيش از آن به اصحاب و ياران خود امر فرمود تا اواني و ظروف خود را از آب پر كرده و زيادتر از مقدار كفاف آب به همراه بردارند و آنگاه به بطن عقبه نزول اجلال فرمود در آنجا يكي از مشايخ بني عكرمه بنام عمرو بن يوازن بخدمت حضرت رسيده، عرض كرد يا بن رسول الله تو را به خدا قسم كه ترك اين سفر بفرما و از اين راه برگرد كه به خدا سوگند جز به طرف سنان نيزه ها و شمشير تيز اين جماعت عهدشكن كه خدمت حضرتت فرستادها روانه داشتند و نامه ها نوشتند نمي روي كه آنها تمامي ساز مخالفت نواختند و قدم به خلاف و معاندت برافراشتند و با دشمنان تو ساختند و اينك به جنگ تو برخاستند با اين وصف سفر كردن به جانب ايشان روا نيست و نبايد قدمي به طرف آنان به جلو گذاري امام فرمود يا عبدالله ليس يخفي علي الرأي و لكن الله تعالي لا يغلب علي امره فرمود اي بنده ي خدا چنين نيست كه من حقيقت امر را ندانم و ليكن خداي متعال بر آنچه مقدر فرموده مغلوب نشود و امر او دگرگون نخواهد شد و الله لا يدعونني حتي يستخرجوا هذه العلقه من جوفي فاذا فعلوا سلطه الله عليهم من يذلهم حتي يكونوا اذل فرق الامم.

يعني قسم به خدا اين مردم مرا واگذار نمي كنند تا اينكه خون مرا بريزند و آنگاه كه چنين كاري را كردند خدا كسي را بر ايشان مسلط كند كه آن ها را ذليل و خوار سازد تا اينكه آن ها ذليل ترين فرقه ها در ميان ساير امم و ملل شوند.