شيخ صدوق در كتاب امالي خود از حذيفه اليمان روايت كرده كه گويد: رسول خدا ديدم دست حسين را گرفته و به مردم خطاب نموده و فرمود: «يا ايها الناس هذا الحسين بن علي فاعرفوه فوالذي نفسي بيده انه لفي الجنة و محبيه في الجنة و محبي محبيه في الجنة» يعني اي گروه مردم اين حسين پسر علي است او را بشناسيد و معرفت درباره ي او پيدا كنيد، قسم به آن خدائي كه جان من دريد قدرت او است حسين در بهشت است و دوستداران او در بهشت اند و دوستدار دوستداران او هم در بهشت اند.

از براء بن عازب روايت شده [1] كه رسول خدا حسين را در آغوش گرفته و مي فرمود «الهم اني احبه فاحبه» يعني بار خدايا من حسين را دوست دارم تو هم او را دوست دار، باز از رسول خدا روايت شده [2] كه مي فرمود: «حسين مني و انا من حسين احب الله من احب حسينا حسين سبط من الاسباط» اين حديث را صاحب كشف الغمة و ديگران هم از ترمذي روايت نموده اند يعني حسين از من است و من از حسينم خدا دوست دارد كسي را كه حسين را دوست دارد حسين سبطي از اسباط است.