به طوريكه اهل خبر و سير در كتب خود نوشته و علماي خاصه و عامه بدان تصريح نموده اند [1] براي حضرت سيدالشهدا (ع) تنها كنيه (ابو عبدالله) بوده و كنيه ديگري جز آن نداشته و اين كنيه بعداز وي به حضرت صادق آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم اختصاص يافته ابن شهر آشوب در مناقب خود كنيه مخصوص آن حضرت را ابو علي نوشته و براي او القابي زياد نگاشته كه آنان را سپهر در ناسخ التواريخ [2] خود مذكور داشته، صاحب جنات الخلود دو كنيه ديگر هم از براي آن حضرت ذكر كرده و آن دو عبارتند از ابو الائمة و ابو المساكين و كنيه اول را بعضي ديگر هم نگاشته اند اما كنيه دوم چگونه به وجود مباركش اطلاق نشود كه همواره قائم بامور بينوايان و درماندگان بوده و متكفل شئون ايشان مي شد و از آنها دستگيري و رعايت مي نمود و شيوه ي مرضيه ي پدر بزرگوارش را همواره مراعات مي فرمود.