فضيلتي را كه از براي تربت حسيني عليه السلام است براي هيچ تربتي و هيچ قسمتي از قطعات ارض اين فضيلت و خاصيت نيست و مصداق الشفاء في تربته تنها درباره اين تربت مقدس است و چه بسا خاصيت ها كه از براي اين تربت شريف است كه براي هيچيك از مواد ارضي و احجار كريمه و غير آن نمي باشد و حقيقت و طابت الارض التي فيهاد فنتم از اين تربت پاك مشهود است؛

احمد بن فهد حلي مدفون در ارض كربلاي معلي در كتاب عدة الداعي خود در ضمن خبري مي نويسد كه خداي متعال در عوض شهادت چهار خصلت به حضرت ابيعبدالله الحسين عليه السلام كرامت فرموده: در تربت آن حضرت شفا را قرار داده و در زير قبه منوره


او دعا را باجابت پيوسته و ائمه انام را از ذريه او به وجود آورده و ايام زائر او را از اعمار ايشان نمي شمارد و آن بقعه ايست از زمين كه مشهد مقدس آن شهيد راه خدا در آن قرار گرفته و بلاشك دعا در آنجا مستجاب است مرحوم خلد جايگاه علامه استاد المجتهدين و المحدثين شيخ محمدحسين كاشف الغطاء طاب الله ثراه (متوفي ذي قعدة الحرام 1373 هجري) رساله اي مخصوص درباره تربت حسيني نوشته و بچاپ رسانيده، در آن رساله نفيسه بسياري از نكات و دقايق است كه بايد براي اخذ فوايد به آن نسخه گرانبها مراجعه نمود.

هر يك از ائمه طاهرين و پيشوايان دين صلوات الله عليهم اجمعين و بسياري از فقها و علماي شيعي اثني عشري در باب فضيلت و خواص اين تربت شريف و سجده و استشفاي به آن و ذكر با سبحه ي تربت و ثواب آن بياناتي فرموده و مطالبي نگاشته اند كه مي توان از كتب معتبره ي مربوطه استفاده نمود.

چنانكه نوشته اند اول كسي كه سجده بر اين تربت مقدس نمود و از آن سبحه تهيه فرموده حضرت سيد الساجدين علي بن الحسين امام زين العابدين عليه و علي آبائه السلام بوده كه بعد از فراغت از دفن پدر بزرگوار خود و ساير شهداي كربلا قبضه اي از تربتي كه بدن شريف پدر بزرگوارش بر روي آن قرار گرفته و آن خاك پاك بخون مقدس آن بدن مطهر آميخته شده بود برگرفته و آن را در كيسه اي قرار داده در سجاده خود گذاشته بود و از آن تربت پاك و خاص سبحه ي ساخته در دست مبارك خود مي گردانيد و آنگاه كه حضرتش را در شام نزد يزيد پليد بردند آن سبحه را در دست داشته، يزيد از آن حضرت چگونگي اين امر را پرسيده، امام عليه السلام روايت نبوي صلي الله عليه و آله را براي يزيد بيان فرموده كه ماحصلش اين است: هر كس بامدادان سبحه را برگيرد و دعاي مخصوص آن را بخواند هميشه از براي او ثواب تسبيح و ذكر نوشته مي شود اگر چه ذكر و تسبيح نكند و در بازگشت آن بزرگوار به مدينه طيبه همواره او با اهل بيتش به آن سبحه و تربت تبرك جسته و بر آن سجده مي نمودند و مريضان خانواده خود را با آن معالجه و استشفا مي كردند و همين طور ساير ائمه و شيعيان و پيروان ايشان تا كنون آن را متبرك شمرده و موجب شفا و كيمياي گرانبها براي آزمايش دلها و موجب قبولي عبادات و نماز مي دانند و به وسيله آن تقرب بخداي


بي نياز جسته و سجده بر اين خاك پاك كه صاحب آن در راه رضاي خدا فنا شده و از آن بقاي ابدي و سعادت سرمدي را به دست آورده اسباب قبولي عبادت و پذيرفتگي طاعت خود در درگاه معبود يكتا و واجب الوجود مي شمارند و سجود بر اين خاك را سجده بر خدا ميدانند كه صاحبش در راه خدا فنا شده.

مرحوم علامه آيةالله سيد محمدكاظم يزدي اعلي الله مقامه در كتاب عروة الوثقاي [1] خود راجع بفضيلت سجده بر تربت حسيني عليه السلام چنين مينويسد: السجود علي الارض افضل من النبات و غيرها و افضل من الجميع التربة الحسينيه فانها تخرق الحجب السبع و تستنير الي الارضين السبع، يعني سجده كردن بر زمين بهتر و برتر است از روئيدنيها و غير آن و بهتر از تمامي آنها تربت حسيني عليه السلام است كه براستي و حقيقت حجاب هاي هفت گانه را مي دراند و بعرش اعلي مي رسد و تا هفت طبقه ي زمين را نيز منور مي گرداند.