در نزد شيعه ي اماميه مشهود آن است كه آن سر با عظمت به كربلا بازگردانده شد و همراه بدن پاك، دفن گرديد. «سيد رضي الدين علي بن طاووس» گفته است كه عمل شيعه بر اين منوال است [1] از كساني كه اين مطلب را به نص گفته است، مجلسي [2] و ابن نماست [3] همچنانكه نزد گروه بزرگي از علماي سنّت نيز مشهور گشته است، از آن جمله اند: شبراوي [4] ، ابن جوزي، [5] بيروني [6] ، قزويني؟ [7] و ديگران، بدون شك، علماي شيعه ي اماميّه به بحث در اين مورد، پيش از ديگران توجه و اهتمام دارند و آنان به واقعيت امر، آگاهتر و بر آن بيش از هر محقق ديگري، واقف ترند.


اما چگونگي انتقال سرهاي شريف به كربلا و دفن آنها با اجساد پاك، به نظر ما يكي از دو امر، محتمل است:

اول: امام زين العابدين عليه السلام از يزيد درخواست كرد كه به وي اجازه ي اين كار را بدهد و او اين درخواست را پذيرفت، زيرا يزيد از امام تقاضاي رضايت مي نمود بنابراين آن روايت كه: «امام عليه السلام هنگامي كه از يزيد خواست تا روي پدرش را به وي نشان دهد، درخواستش را نپذيرفت»، رد مي گردد و احتمال دارد كه وي پس از نپذيرفتن درخواست، با آن موافقت كرده باشد.

دوّم: امام زين العابدين عليه السلام هنگام رسيدن سرها به مدينه، از حاكم آن خواست تا آنها را همراه بدنها به خاك سپارد، وي به اين امر رضايت داد و حضرت آنها را گرفت و به سوي كربلا بازگشت و آنها را همراه بدنهاي پاك، به خاك سپرد.