كاروان اسيران اهل بيت عليهم السلام به سوي مدينه حركت كرد، به سرعت راه مي پيمود و به چيزي توجه نداشت، در حالي كه غمها و دردها بر آن سايه افكنده بود، چشمان دختران رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله اشكبار بود و در فقدان عزيزان، نوحه مي سرودند و با درد و سوگي هرچه بيشتر، اسارت و ذلّتي كه بر آنان گذشته بود، يادآور مي شدند.

مدينه، قبل از رسيدن اسيران، جامه ي عزا بر تن داشت؛ زيرا ام المؤمنين، جناب ام سلمه، يك ماه پس از كشته شدن حضرت حسين عليه السلام در غم و اندوه آن حضرت،جان سپرد [1] او خود، مردم را از كشته شدن آن حضرت باخبر كرده بود.