«ابن عباس» با درد و محنت فراوان، هنگام شنيدن خبر كشته شدن امام عليه السلام، عزادار شد. وي در حالي كه در مسجدالحرام بود، شخصي اين خبر را محرمانه به وي رساند و او را از آن حادثه ي دردآور، آگاه ساخت. وي پريشان خاطر شد و بي اختيار گشت.

«محمد بن عبداللَّه» به وي گفت: «اي ابوعباس! چه اتفاقي افتاده است؟!».

- «مصيبت عظيمي كه آن را نزد خداوند منظور مي داريم».


سپس به گريه افتاد و اندوهگين و غمناك به خانه ي خود رفت و در منزلش، ماتمي به پا ساخت، مردم براي تسليت گفتن به وي در آن مصيبت عظيم به سوي وي آمدند و با او در اندوه و عزا، مشاركت كردند. [1] .