يزيد ستمگر، امام زين العابدين عليه السلام را فراخواند و از او عذرها خواست و مسؤوليت اين جنايت را بر فرزند مرجانه افكند و گفت:

«خداوند، فرزند مرجانه را لعنت كند! به خدا! اگر من همراه او بودم، هر چيزي را از من مي خواست، به او مي دادم و با هر چيزي كه مي توانستم، مرگ را از او دور مي ساختم، اگر چه به قيمت جان بعضي از فرزندانم تمام مي شد، ولي


خداوند آنچه را ديدي، حكم فرمود. پسرم! هر نيازي داري برايم بنويس، [1] در ميان قوم تو اموري خواهد بود، پس در هيچكدام همراه آنان داخل مشو». [2] .

امام عليه السلام از او روي برتافت و پاسخي به او نداد؛ زيرا واقعيت عذر خواهي اش را دانسته بود كه براي فرار از ننگ و فضيحتش بود.