يزيد، نزد ابن تيميه جايگاهي عظيم يافت؛ زيرا وي از سرسخت ترين مدافعان وي بود و منكر اين گشت كه وي به كشتن حضرت حسين عليه السلام دستور داده است. او به گرمي از يزيد دفاع نموده و گفته است:

«يزيد، دستور كشتن حسين را صادر نكرد و سر او را در برابر خود ننهاد و با چوب دستي بر دندانهايش نكوبيد، آنكه چنين كاري انجام داد، عبيداللَّه بن زياد بود، همانطور كه اين مسأله در صحيح بخاري ثابت شده است، نه سر او را در دنيا گرداندند و نه كسي از خانواده ي حسين به اسارت برده شد!!». [1] .

اين گفته، موجب تمسخر او مي شود؛ زيرا ضرورياتي را منكر شده است كه هر صاحب هوش و اراده اي، به آنها شك نمي كند؛ چون گفتار مورخان مبني


بر اين كه يزيد، اين جنايت را مرتكب شده است، ناديده مي گيرد، كاري كه هر صاحب بينش ديني يا روح اسلامي با آن موافقت نمي نمايد.

ابن تيميه به تعصبي كور معروف است تا جايي كه هر محقق آزاده اي و نويسنده تاريخ و بحثهاي اسلامي، از نظراتش روي بر گردانده است.