خطبه ي آن بانوي بزرگوار، موجي خروشان در مجلس يزيد به وجود آورد و در دلهاي حاضران، احساس اندوه، مصيبت و سرخوردگي را گسترش داد؛ زيرا همه ي شبهات را از آنان دور ساخت و همه ي اقداماتي را كه معاويه براي برپا نمودن دولت و قدرت خويش انجام داده بود، بر باد داد، يزيد، در پي يافتن بهانه هايي براي توجيه جنايت خويش برآمد و به مردم شام گفت: «آيا مي دانيد فرزند فاطمه از كجا آمد؟ و چه چيزي او را واداشت تا آن كار را انجام دهد و چه چيزي او را در


آنچه گرفتار آمد گرفتار ساخت؟».

- «خير».

- «ادعا مي كند كه پدرش از پدرم بهتر و مادرش فاطمه دختر رسول خدا، از مادرم بهتر و او نيز از من بهتر و به اين كار شايسته تر است، اما گفته اش كه پدر او،از پدرم بهتر است، پدرم، پدرش را نزد خداي عزيز و جليل محاجه نمود و مردم دانستند كه حكم به نفع كداميك از آنها صادر شد.

و اما گفته اش كه مادرش، بهتر از مادرم مي باشد، به جانم سوگند كه فاطمه دختر رسول اللَّه صلي اللَّه عليه و آله از مادرم بهتر است.

و اما گفته اش كه جد او از جدّم بهتر است؛ به جانم سوگند كسي نيست كه به خدا و روز آخرت، ايمان داشته باشد و معتقد باشد كه براي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله در ميان ما برابر و همتايي باشد، ولي وي (يعني حسين عليه السلام) به سبب كم اطلاعي اش به اين كار دست زد و قول خداي تعالي را نخواند كه:

«بگو اي پيغمبر! بار خدايا! اي پادشاه ملك هستي، تو هر كه را خواهي، ملك و سلطنت بخشي و از هر كه خواهي بگيري و به هر كه خواهي عزّت و اقتداربخشي و هر كه را خواهي، خوار گرداني». [1] .

«خداوند، ملكش را به هر كس كه بخواهد، مي دهد». [2] [3] .

آن ستمگر، گمان كرده بود كه منطق فضيلت نزد خداوند، بر اساس دستيابي به قدرت است و از اين راه، برتري خود را بر امام، ادعا مي كرد در حالي


كه نمي دانست دستيابي به ملك و قدرت نزد خداوند ارزشي ندارد؛ زيرا آن را به نيكوكار و بدكار مي بخشد.