خطبه ي آن بانوي بزرگوار، همچون صاعقه اي بر سر يزيد فرود آمد؛ زيرا غرورش درهم شكست و خود بزرگ بيني اش درهم كوبيده شده، در پاسخ آن سرگردان شد و نتوانست چيزي بگويد جز اينكه قول شاعر را شاهد مثال آورد:



يا صيحة تحمد من صوائح

ما أهون النوح علي النوائح [1] .



«اي فريادي كه از فريادزنان نيكوست! نوحه سرايي بر نوحه سرايان چه آسان است».

هيچگونه مناسبتي ميان آن خطبه ي عظيم كه حضرت زينب، واقعيت يزيد را در آن نشان داد و او را از همه ي ارزشهاي انساني دور ساخت و ميان آن شعري كه شاهد مثال آورد، وجود ندارد؛ اعلام كرد فرياد از فريادكشان نيكوست و نوحه سرايي بر نوحه سرايان آسان است، هيچ ارتباط موضوعي ميان اين دو، ديده نمي شود.