ميزان تلفات در سپاه ابن سعد، بسيار سنگين بود؛ زيرا ياران امام با وجود اندك بودنشان، همه ي گردانهاي آن سپاه را نابود ساختند و در مناطق كوفه، سوگ و عزارا گسترانيدند.

يكي از مورخان مي گويد: آنان خانه اي را در كوفه نگذاشتند مگر اينكه در آن شيون برپا بود.

آنچه اين مطلب را تأييد مي كند، اظهاراتي است كه بعضي از فرماندهان لشكرها در مورد وحشت و پريشاني خود از تلفاتي كه متحمل شده بودند، اظهار نمودند كه در بحثهاي گذشته به آنها اشاره نموديم.

اما در تخمين تلفات، بعضي از مقاتل نوشته اند كه تعداد كشتگان از سپاه فرزند مرجانه، هشت هزار و يكصد نفر بودند. [1] ، من گمان مي كنم كه اين رقم، مبالغه آميز باشد و كشتگان از اين تعداد كمتر بودند.


«ابن اثير» گفته است كه كشتگان، هشتاد و هشت نفر غير از زخميان بوده اند [2] كه اين قول، دور از واقعيت است و هدف از آن، كم كردن اهميت اردوگاه حضرت حسين عليه السلام مي باشد؛ زيرا مسلم است كه آنان، سپاه ابن سعد را دچار شكستها ساختند و تلفات سنگيني بر آن وارد نمودند تا آنجا كه لشكريان، از فراواني كشتگان خود به فغان آمدند و طبيعي است كه اين مسأله با اين شمار اندك، سازگار نمي باشد.