«ابن سعد» از تلفات فراواني كه بر سپاهش وارد شد، پريشان گشت آن پليد ناپاك، دست به تحريك كينه ها زد و سپاهيان را به جنگ با ريحانه ي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله واداشت و گفت: «اين فرزند علي است، اين فرزند قاتل عرب است، از هرسو بر او يورش بريد».

ابن سعد، كينه هاي جاهلي را بر ضد امام، تحريك كرد و آنان را به ياد كشته شدن عربها به دست اميرالمؤمنين عليه السلام انداخت كه بايد انتقام خونهايشان را بگيرند، اين منطقي است كه با اسلام ارتباطي ندارد؛ زيرا امام اميرالمؤمنين عليه السلام عربها را به قتل نرساند، بلكه آن حضرت، نيروهاي شورشگر عليه اسلام و منحرفان از دين را به هلاكت رساند.

ابن سعد، به تيراندازان گفت كه امام را نشانه گيرند، بنا به گفته مورخان، چهار هزار تير به سوي آن حضرت، نشانه گرفته شده، بدن شريف حضرت، هدفي براي تيرهاي آن ستمكاران گشت [1] آنگاه حضرت، با آنان درگير نبردي هول انگيز شد و آنچنان شجاعتي نمايان ساخت كه نظير آن در همه ي دوره هاي تاريخ، مشاهده نشده است.