«عباس اصغر» برادر امام از پدر كه مادرش «لبابه» دختر عبيداللَّه بن عباس بود،در روز عاشورا به شهادت رسيد [1] «قاسم بن اصبغ مجاشعي» مي گويد: هنگامي كه سرها را به كوفه آوردند، سواري را ديدم كه در ساق اسبش، سر نوجواني امرد [2] را آويخته بود كه همچون ماه شب چهارده بود، هرگاه اسب، سر خود را پايين مي آورد، سر آن نوجوان به زمين مي رسيد. من درباره ي آن سوار پرسيدم، گفتند «حرملة بن كاهل» است، در مورد آن سر، پرسيدم،گفته شد كه سر عباس بن علي است [3] و اين خبر وجود عباس اصغر را مؤكد مي سازد؛ زيرا عباس اكبر، در روز شهادت 32 ساله بود، نه نوجواني امرد.

در اينجا سخن ما در مورد شهداي اهل بيت: پايان مي يابد كه با قتل آنان، حرمت پيامبر صلي اللَّه عليه و آله شكسته شد و لشكر اموي، خويشاونديشان نسبت به رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله را كه به رعايت و عطوفت، از هر چيزي شايسته تر بود، رعايت نكردند.