مادر عون؛ حضرت زينب دخت حضرت امام أميرالمؤمنين است كه به ميدان جهاد شتافت و قهرمانانه به نبرد پرداخت در حالي كه رجز مي خواند:



ان تنكروني فأنا ابن جعفر

شهيد صدق في الجنان أزهر



يطير فيها بجناح اخضر

كفي بهذا شرفا من معشر [1] .



«اگر مرا نمي شناسيد من فرزند جعفرم، آن شهيد راستين كه در بهشتها مي درخشد».

«در آنجا با بالي سبز، پرواز مي كند كه اين افتخار براي يك گروه، كافي است».


وي خود را معرفي كرد كه فرزند جعفر؛ شهيد جاويد در اسلام است همان كه دستهايش در راه دعوت اسلامي قطع گرديد و بر اساس فرموده پيامبر صلي اللَّه عليه و آله خداوند به جاي آنها به وي دو بال عطا فرمود كه با آنها در فردوس برين پرواز كند كه فرزند چنين مرد بزرگي بودن در شرافت و عظمت، كافي است.

او به نبرد خود ادامه داد كه «عبداللَّه بن قطبه طائي» بر او حمله برد و او را به شهادت رساند. [2] .

«سليمان بن قته» در رثايش گفت:



و اندبي ان بكيت عوناً اخاه

ليس فيما ينوبهم بخذول



فلعمري لقد اصبت ذوي القر

بي فبكي علي المصاب الطويل [3] .



«سوگواري كن اگر گريه نمودي، برادرش عون را كه در ياري رساندن، كوتاهي نمي نمود».

«سوگند به جانم! تو خويشاوندان پيامبر را نوحه مي سرايي پس بر اين مصيبت طولاني، گريه كن».