پس از آنكه برگزيدگان بزرگوار از ياران امام به شهادت رسيدند، فرزندان خاندان نبوت از جوانان و كودكان، براي جانبازي و فداكاري برخاستند كه با وجود كمي سنّ و سالشان، همچون شيراني بودند كه از مرگ نمي هراسيدند و سختيها، آنان را بيمناك نمي ساخت. آنان، با اشتياق به ميدانهاي جهاد، شتافتند در حالي كه امام نمي خواست بعضي از آنان به سوي مرگ بروند، ولي ايشان به التماس نزد آن حضرت افتادند و دست و پايش را بوسيدند تا به آنان اجازه دهد كه از او دفاع كنند.

منظره ي هولناكي كه دلها را مي سوزاند و هر موجود زنده اي را دچار سرگشتگي مي كند اين است كه آن جوانان براي آخرين وداع با يكديگر برآمدند، هر كدام از آنان، برادر و عموزاده ي خود را بوسه هاي فراوان مي زد در حالي كه غرق در اشكهاي غم و اندوه بر ريحانه ي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله بودند؛ زيرا آن حضرت را تنهاي غريب مي ديدند كه لشكر دشمن او را محاصره كرده است و نيز بانوان خاندان وحي و نبوت را مي ديدند كه صداي گريه و زاري آنان بلند شده بود...، خداوند امام را ياري دهد بر تحمل اين فجايعي كه كمرها را مي شكند و خردها را سرگشته مي سازد و هيچ انساني آنها را تحمل نمي كند، جز آنكه خداوند قلبش را براي ايمان آزموده باشد... امّا كساني كه از فرزندان رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله به شهادت رسيدند عبارتند از: