امام عليه السلام به دلهاي يارانش، روح عزم و پايداري مي دميد و آنان را به شكيبايي در برابر سختيها سفارش مي كرد و مي فرمود:

«اي فرزندان بزرگواران! صبر كنيد كه مرگ چيزي نيست جز پلي كه شما را از سختي و گرفتاري به سوي بهشتهاي وسيع و نعمتهاي هميشگي مي رساند. كدام يك از شما دوست ندارد كه از زنداني، به كاخي منتقل گردد، پدرم از رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله مرا حديث گفت كه فرمود: دنيا، زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ، پل اينان است به سوي بهشتهايشان و پل آنان است به سوي جهنمشان. نه دروغ گفته ام و نه به من دروغ گفته شده است». [1] .

اين سخنان، احساسات آنان را شعله ور ساخت و آنان با شجاعتي مانند طوفان، به سوي گردابهاي مرگ رفتند تا به درجات خود، در فردوس برين برسند.