از درخشنده ترين ياران امام عليه السلام دو جابري بودند كه عبارتند از «سيف بن حارث بن سريع جابري» و «مالك بن عبد بن سريع جابري». آنان دو برادر از جهت مادر و دو عموزاده ي يكديگر بودند كه در پيشگاه اباعبداللَّه حاضر شدند در حالي كه چشمانشان اشكبار بود، امام به آنان فرمود: «چه چيزي شما را مي گرياند، من اميدوارم كه تا ساعتي ديگر چشمانتان روشن باشد؟».

آن دو، به سرعت گفتند: «خداوند ما را فداي تو سازد! ما براي خود نمي گرييم، بلكه بر تو مي گرييم، مي بينيم كه تو را محاصره نموده اند ولي نمي توانيم به نفع تو كاري انجام دهيم».

دلهاي ياران امام، سرشار از دوستي نمايان، و اخلاص عميق نسبت به آن حضرت بود، آنان تنها به وي مي انديشند و در درد و اندوه براي او مي سوختند.

آن دو جابري، قهرمانانه جنگيدند، و در حالي كه شمشيرها و نيزه ها، اندامهايشان را پاره پاره كرده بود، در نزديكي امام به شهادت رسيدند. [1] .