«ابوالشعثاء، يزيد بن زياد بن مهاجر كندي» است كه از قهرمانان و سواران عرب و از جمله كساني بود كه همراه ابن سعد براي جنگ با امام خارج شدند. هنگامي كه امام، شرايط خود را بر ابن سعد، عرضه داشت و ابن سعد نپذيرفت، به سوي حضرت حسين عليه السلام روي آورد [1] و لشكريان ابن سعد را با تيرهاي خود مي زد. مورخان مي گويند وي،آنان را با يكصد تير زد كه تنها يكي از آنها به خطا رفت و هر وقت تير مي انداخت، امام به وي مي فرمود: «خداوندا! تيرش را به هدف برسان و بهشت را پاداش وي قرار ده».

وقتي كه تيرهايش تمام شد، شمشير خود را كشيد و بر آنان حمله برد در حالي كه رجز مي خواند:



انا يزيد و ابي مهاجر

اشجع من ليث بغيل خادر [2] .



يا رب اني للحسين ناصر

و لابن سعد رافض و هاجر



«من يزيدم و پدرم مهاجر است، شجاع تر از شيري كه در بيشه آرميده


باشد».

«پروردگارا! من حسين را ياري مي كنم و از ابن سعد دوري گزيده و بيزارم».

وي چون قهرمانان جنگيد تا اينكه به شهادت رسيد [3] و بدين گونه زندگي اش، در دفاع از دين خدا و ياري ريحانه ي رسول اللَّه صلي اللَّه عليه و آله پايان يافت.