پليد ناپاك، «شمر بن ذي الجوشن» به سوي اردوگاه امام پيش آمد و با صداي بلند گفت: «اي حسين! به آتش شتاب كردي؟».

امام به وي پاسخ داد: «تو اين را مي گويي اي فرزند چوپان بزها؟ به خدا! توبه سوختن در آن شايسته تر هستي».

«مسلم بن عوسجه» خواست او را با تير بزند، ولي امام او را مانع شد و فرمود: من دوست ندارم آغازگر جنگ با آنان باشم. [1] .