طبراني روايت نموده كه امام دستور داد تا منادي در ميان يارانش ندا دهد: «شخصي كه ديني بر عهده اش باشد همراه ما كشته نشود»، پس مردي از يارانش برخاست و به آن حضرت گفت: «ديني بر عهده ي من است كه همسرم آن را ضامن شده است».

حضرت عليه السلام فرمود: «ضمانت يك زن چگونه باشد؟» [1] .

امام مي خواست شهادت يافتگان همراهش، انسانهايي پرهيزگار باشند كه ذمّه ي آنان از حقوق و اموال مردم خالي باشد، ولي در اينجا اشكالي وجود دارد؛ زيرا امام ضمانت زن را در مورد ديني كه بر عهده ي شوهر اوست، نپذيرفته، حال آنكه قواعد فقهي بر صحت ضمان زن، در مورد اموال و غيره و مساواتش با مرد در اين مورد، اتفاق دارند، به نظر ما جمله ي آخر، از مطالب جعل شده مي باشد؛


زيرا «بلاذري» اين خبر را ذكر نموده، ولي گفتار آن مرد را نقل ننمود كه بر من ديني است و همسرم آن را ضامن گرديده است.