از ميان عناصري كه اردوگاه اموي در بر مي گرفت، مسخ شدگان بودند، و آنان كساني بودند كه سينه هايشان از كينه و دشمني نسبت به همه ي مردم پر شده و مهمترين خواسته هاي نفساني آنان، خونريزيهاي ستمگرانه و شتافتن به سوي جنايت در پاسخ به نداي جنايت طلبي ريشه گرفته در جانهايشان بوده است.

آن ستمگران از مسخ شدگان، در ارتكاب جنايت، تلاشها كردند و براي كشتن كودكان و پريشان ساختن زنان اهل بيت، با يكديگر به مسابقه مي پرداختند و به آنچه از رسوايي و ننگ دست مي زدند، افتخار مي نمودند كه از جمله ي آن وحشيان درّنده، خونخوار حقير، «شمر بن ذي الجوشن، حرملة بن كاهل، حكيم بن طفيل طائي، سنان بن انس، عمرو بن حجاج» و امثال آن سگان مطرود آن گونه كه بعضي از مورخان آنها را نام برده اند، در كربلا از آنان قساوتي مشاهده گرديد كه جانوران وحشي و سگها از آنها دوري مي جويند.