از سرشتهاي ذاتي آن آزادمردان، بزرگ منشي و عزت نفس بود؛ زيرا آنان مرگ را در راه كرامتشان پذيرا شدند. سرور آزادگان حضرت امام حسين عليه السلام


مي فرمايد: «به خدا! مرگ را جز سعادت نمي بينم و زندگي با ستمكاران را جز فريبي نمي شناسم». و فرزند نيكوكارش، حضرت علي اكبر در رجزخواني خود- كه سرود وي در روز عاشورا بود- مي فرمايد:



انا علي بن الحسين بن علي

نحن و رب البيت اولي بالنبي



واللَّه لا يحكم فينا ابن الدعي

«من علي بن حسين بن علي هستم، به پروردگار كعبه سوگند، ما به پيامبر سزاوارتريم».



«به خدا! اين نابكار زاده بر ما حكومت نخواهد كرد».

امام حسين، پرتوي از روح خود را بر اصحاب و اهل بيتش افكنده بود و آنان با شادماني، مرگ را براي عزّت، كرامت و بزرگ منشي استقبال نمودند.