«برير بن خضير همداني» به سوي ابن سعد رفت و با صداي بلند گفت: «اي عمر! آيا خاندان نبوت را رها مي كني تا از تشنگي بميرند در حالي كه آنان را از فرات مانع شده اي كه از آن بنوشند در اين حال ادعا مي كني خداوند و پيامبرش را مي شناسي؟».

ابن سعد جواب داد: اي برير! به خدا قسم اين را من مي دانم كه قاتل اين جماعت، جهنّمي خواهد بود لكن نظر تو اين است كه ملك رَي را من رها كنم تا ديگري صاحب شود؟ نفس من هيچگاه به اين امر رضايت نمي دهد [1] .