هنگامي كه فرزند مرجانه دانست كه حرّ، حضرت حسين عليه السلام را در كربلا محاصره كرده است، نامه اي براي آن حضرت فرستاد كه نمايانگر ستمگري و غرور وي بود، متن آن چنين است: «اما بعد: اي حسين! از فرود آمدن تو در كربلا با خبر شدم، اميرالمؤمنين يزيد به من نوشته است كه بر بستر نرم نخوابم و از شراب سير نشوم تا اينكه تو را به (خداوند) لطيف خبير برسانم و يا اينكه فرمان من و فرمان يزيد را اطاعت كني!!...».

اي فرزند مرجانه! تو و اربابت يزيد، شايسته ي آنيد كه از شراب سيراب نشويد و در خود آنيد كه به هر عمل ناشايستي در اسلام، دست يازيد.

هنگامي كه امام، نامه ي پسر مرجانه را خواند، به نشانه ي ناچيز و سست شمردن اين انسان مسخ شده، نامه را بر زمين انداخت و فرمود: «رستگار نشدند قومي كه خرسندي مخلوق را با خشم خالق خريدند».

فرستاده ي ابن زياد از امام، پاسخ نامه را خواست تا آنرا به ابن زياد برساند، امام عليه السلام فرمود: «پاسخي نزد من ندارد؛ زيرا وي به حقيقت شايسته عذاب است».

فرستاده ي ابن زياد نزد وي بازگشت و فرزند مرجانه را از سخن امام آگاه كرد. ابن زياد سخت به خشم آمد و براي جنگ آماده شده همه نيروهاي نظامي خود را براي جنگ با ريحانه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله بسيج كرد.