از خطاهاي فاحش، مطلبي است كه «ابن عنبه نسابه» ذكر نموده مبني بر اينكه حر، مي خواست امام را مجبور سازد كه به كوفه وارد شود، ولي امام نپذيرفت و راه خود را به طرف شام به سوي يزيد بن معاويه تغيير داد و هنگامي كه به كربلا رسيد، او را از حركت بازداشتند و سي هزار نفر به فرماندهي «عمر بن سعد» به سوي او فرستاده، خواستند او را به كوفه ببرند تا از عبيداللَّه بن زياد اطاعت كند، ولي او خودداري كرد و رفتن به سوي يزيد را برگزيد، آنان مانع وي شدند و با او به جنگ پرداختند [1] .

هيچيك از مورّخان، اين سخن را نپذيرفته و اتفاق نموده اند كه امام بر تصميم خود مبني بر عدم بيعت با يزيد باقي ماند و اگر مي خواست با يزيد بيعت كند، باب جنگ با وي را نمي گشود و در برابرش شمشيرها را نمي كشيد.