وقتي كه «پسر زبير» از حركت امام به سوي عراق آگاه شد، نزد آن حضرت شتافت تا از وي درباره ي مسأله اي سؤال كند كه هنوز پاسخ آنرا نيافته بود، به آن حضرت گفت: اي فرزند رسول خدا! شايد ما بعد از امروز، با يكديگر ديداري نداشته باشم، پس به من خبر بده كه نوزاد در چه صورتي ارث مي برد و يا ارث مي دهد؟ و جوايز سلطان، آيا حلال است يا خير؟

امام عليه السلام به وي پاسخ داد: «اما نوزاد، در صورتي كه گريه كنان به دنيا بيايد... و اما جوايز سلطان، حلال است در صورتي كه اموال را غصب ننموده باشد» [1] .

فرزند زبير، سرمايه فقهي نداشت لذا در چنين امور واضحي از امام استفتا نمود و عجيب آن است كه وي با اين وجود، چگونه مي توانست امامت مسلمين و خلافت آنان را بر عهده بگيرد؟!