امام از اين مي ترسيد كه مبادا در مكه ترور شود و يا اينكه چون طعمه اي آسان به دست امويان بيفتد؛ زيرا يزيد مأمورانش را براي ترور آن حضرت فرستاده بود.

«عبداللَّه بن عباس» در نامه اش به يزيد مي نويسد: «و هرچه را فراموش كنم، اين را فراموش نخواهم كرد كه تو حسين بن علي را از حرم رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله به حرم خدا طرد نمودي و سپس افراد خود را براي ترور وي فرستادي و او را از حرم خدا به سوي كوفه روانه نمودي كه ترسان و احتياط كنان از آن خارج شد، در حالي كه او خواه در گذشته و خواه هم اكنون در سرزمين بطحا عزيزترين فردش بود و در ميان اهل حرمين بيش از همه اطاعت مي شد، اگر در آنجا جاي مي گرفت و نبرد در آن را جايز مي شمرد» [1] .