هنگامي كه امام بر ترك مكه به سوي عراق تصميم گرفت، اين نامه را به بني هاشم نوشت كه در آن، بعد از نام خدا آمده بود: «از حسين بن علي به برادرش محمد و هر كه از بني هاشم نزد وي باشد، اما بعد: هركس به من بپيوندد، شهيد مي گردد و هر كس به من ملحق نشود، به پيروزي نخواهد رسيد، والسلام» [1] .

امام عليه السلام خاندان نبوي را مطلع ساخت كه هر كس از آنان به وي ملحق شود،شهادت را به دست مي آورد و هر كس به وي نپيوندد، پيروزي را به دست نخواهد آورد، اما اين كدام فتح است كه امام آنرا در نظر داشته است؟

اين همان فتحي است كه هيچيك از رهبران جهان و قهرمانان تاريخ، بجز آن حضرت، آنرا به دست نياورده اند؛ زيرا عقايد وي پيروز گشت و ارزشهاي او به بار نشسته و دنيا با فداكاريش درخشان شد و نام وي سمبل حق و عدالت گرديد و شخصيت عظيمش اينك از آن يك امّت و نه امّتي ديگر و يا طايفه اي و نه طايفه اي ديگر نيست، بلكه از آن همه ي انسانيّت بي همتا در هر زمان و مكان مي باشد، پس كدام فتحي، از اين عظيم تر و كدام پيروزي از اين پيروزي والاتر است؟