«عمره دختر عبدالرحمن» [1] به دوستي بني اميه پايبند بود و بر سلطنت آنان بيم داشت. وي، نامه اي به امام نوشت و قيامش بر ضد يزيد را امري خطرناك دانست و آن حضرت را به فرمانبرداري و همراهي جماعت، تشويق نمود و از قيام بر حذر داشت چرا كه وي به سوي قتلگاهش سوق داده خواهد شد. وي در نامه اش نوشت از عايشه شنيده است كه وي از پيامبر صلي اللَّه عليه و آله روايت مي كرد كه حضرت فرمود: «پسرم حسين كشته خواهد شد».

هنگامي كه امام نامه وي و سخن پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در مورد كشته شدنش را خواند، فرمود: «در اين صورت چاره اي جز كشته شدنم نيست».


اينها بعضي از معاصرين حضرت حسين عليه السلام بودند كه قيام آن حضرت را محكوم نمودند و به حركت آن حضرت، از زاويه ي حكم شرعي ننگريستند، بلكه با چشم منفعت مادي به آن نگاه كردند؛ زيرا حكومت اموي، اموال فراواني را در اختيار آنان قرار مي داد و آنان از سقوط و نابودي آن حكومت، بيمناك بودند.