پديده ديگر از پديده هاي اجتماع كوفه، سرعت تحت تأثير تبليغات قرار گرفتن بود بدون اينكه در مورد واقعيّت آنها بررسي و تعمّق نمايند، امويان، اين حالت را در روزهاي «مسكن» [1] به كار گرفتند و در ميان لشكر عراق، شايع


نمودند كه حضرت حسن عليه السلام با معاويه صلح كرده است، هنگامي كه سپاهيان، اين مطلب را شنيدند، دست به آشوب زدند و اختلاف يافتند و به سوي وسايل زندگي امام شتافتند و آنهارا غارت نمودند؛ بر آن حضرت تعدي نموده با خنجر ضربه اي به ران وي زدند.

هنگامي كه دار و دسته فرزند زياد ميان سپاهيان مسلم شايع كردند كه لشكر اهل شام به سوي آنان حركت كرده است و شما خودتان را در معرض انتقام و عذاب قرار مي دهيد، اين را كه شنيدند، روحيه هايشان درهم شكسته شد و پاي به فرار گذاشتند و فرزند عقيل تنها ماند بدون اينكه كسي همراهش باشد كه راه را به وي نشان دهد.

اينها برخي از مظاهر زندگي اجتماعي در كوفه بود كه انحطاط آن اجتماع و فروپاشيدگي آن را در برابر حوادث نشان مي دهد؛ زيرا نه اراده محكمي داشتند و نه بينش اجتماعي اصيلي، بدين سبب، براي خود بدبختي به بار آوردند و سرنوشت خودرا فنا ساختند و همه حقوق خود را ناديده گرفتند و راه را براي فرزند ستمگر مرجانه، گشودند تا بر سر آنها حكومت كند و رگباري از عذاب دردناك را بر سر آنان فروريزد.