«فرزند زياد» دست به يك حمله جهت بازداشت گسترده شيعيان زد و بنا به گفته مورخان، دوازده هزار نفر از آنها را دستگير نمود [1] كه از ميان بازداشت شدگان، «سليمان بن صرد خزاعي»، «مختار بن يوسف ثقفي» و چهار صد نفر از اعيان و بزرگان بودند [2] .

اين اقدمات، موجي از ترس و هراس نه تنها در كوفه، بلكه در همه نواحي عراق به وجود آورد، كوفيان از دخالت در هر مسأله سياسي دوري گزيدند و از آنان هيچ حركت مخالفي ديده نشد، يقين كردند كه آنان قدرتي براي براندازي سلطنت اموي ندارند و در زير فشار شلاقهاي سنگدلانه باقي ماندند.