«فرزند زياد» همه مرزهاي عراق را اشغال نظامي نمود و مردم را از وارد شدن يا بيرون رفتن از عراق بدون اجازه دستور خاص از پليس مرزها ممنوع ساخت. آنها هر وقت كسي را مي گرفتند، از وي تحقيق كامل به عمل مي آوردند و هر وقت او را بي گناه مي دانستند، رهايش مي كردند و الا وي را تحت الحفظ به كوفه مي فرستادند تا حكومت مركزي تحقيق بيشتري از وي به عمل آورد، در اين مورد احتياط شديدي به خرج دادند تا مبادا كسي از شيعيان امام حسين عليه السلام به عراق وارد يا از آن خارج شود.

مورخان مي گويند: فرزند زياد در همه راهها و پشت بامها، جاسوساني از نظاميان خويش قرار داد همان گونه كه در صحرا نيز پاسگاها و پادگانهايي قرارداد تا همه حركات را زير نظر داشته باشد، نيز «حصين بن نمير» رئيس پليس خود را به قادسيه و از آنجا به خفان و سپس به قطقطانيه و كوه لعلع فرستاد و در هر محلي، جمعي از سواران را براي بازرسي وارد شدگان و خارج شدگان قرارداد كه اين اقدامات آن محلها را از شركت در هر عمل ضد دولتي محافظت نمود، نيز خطوط ارتباطي ميان كوفه و شام را نگهداري كرد كه مأموران، مسهر صيداوي


فرستاده امام حسين عليه السلام به كوفه را دستگير كردند و او را تحت الحفظ نزد فرزند زياد فرستادند كه داستان وي را در بحثهاي آينده بيان خواهيم كرد.