وباي ترس و هراس، در دل كوفيان سرايت كرد و اعصابشان خُرد شد، گويي مرگ بر آنان سايه افكنده بود و به يكديگر مي گفتند: «ما شتاب در فتنه را مي خواهيم چه كنيم كه فردا سپاهيان مردم شام به سوي ما مي آيند، برماست كه درخانه هايمان بنشينم و اين قوم را بگذاريم كه خداوند ميان آنان را اصلاح كند» [1] .

زنان نيز مي آمدند و به فرزند و برادر و همسر خود در حالي كه چهره شان


از ترس، زرد گشته بود، مي گفتند: «مردم به جاي تو كار را انجام مي دهند» [2] .

مردان نيز به سوي فرزند و برادر خود مي آمدند و دلهايشان را از ترس و وحشت مي انباشتند.

ابن زياد تا حد زيادي بر حوادث چيره شده و بر وضعيت تسلّط كامل يافته بود، در حالي كه كوفيان جامه سركشي بر ضد بني اميه را از تن در آورده و لباس خواري و بردگي را پوشيده بودند، سببش ارعاب و سنگدلي حكومت بود، گويا خون در ميان عمامه ها و ريشها، موج مي زند.