هنگامي كه سپيده صبح دميد، فرزند مرجانه دستور داد تا مردم را در مسجد جمع كنند، عده زيادي از مردم، در حالي كه ترس و وحشت بر آنها دست يافته بود، در مسجد اعظم فراهم آمدند، پسر زياد، در حالي كه شمشير به كمر بسته و عمامه اي برسر نهاد بود، خارج شد و بالاي منبر رفت و براي مردم به سخنراني پرداخت و گفت: «اما بعد: امير المؤمنين - كه خداوند او را صلاح بخشد - مرا به حكومت شهر، منطقه و اموال عموي شما منصوب كرده و به من دستور داده تا داد مظلومتان را بگيرم و به محرومتان عطا كنم، به افراد حرف شنو و مطيعتان، احسان نمايم و بر افراد فتنه جو، سخت بگيرم كه من براي مطيعتان چون پدري مهربان و دلسوز هستم و شمشير و شلاق من بركسي خواهد بود كه از امر من سرپيچي نمايد و با فرمان من مخالفت ورزد، پس هركسي راستي پيشه


كند و خود به خويشتن خبر دهد و به وعده ها توجه نكند...» [1] .

اين سخنراني موارد ذيل را شامل بود:

1 - اعلام حكومت خود بر كوفه به مردم آن و عزل نعمان بن بشير از آن حكومت.

2 - اطلاع دادن به آنهاكه حكومت دمشق به وي دستور داده است تا به پيروان حكومت و كساني كه بر آن سركشي نكنند، احسان نمايد و با قيام كنندگان بر ضد آن با شدت و سنگدلي عمل كند.

فرزند مرجانه در سخنراني اش اشاره اي به امام حسين و سفيرش مسلم ننمود، از ترس اينكه مبادا مردم بر او شورش كنند، در حالي كه وي هنوز وضع خود را محكم نكرده است.