مسلم، آنگاه كه آن تعداد فراوان از مردم كوفه باوي بيعت كردند، ايمان و اعتقاد بيشتري نسبت به موفقيت دعوت پيدا نمود، پس نامه اي به امام نوشت و آن حضرت را براي آمدن به سوي آنان تشويق كرد. وي اين نامه را بيست و چند شب پيش از شهادتش نوشت [1] كه متن آن چنين است:

«اما بعد: پيشقراول كاروان به اهل خود، دروغ نمي گويد، از اهل كوفه


هيجده هزار نفر با من بيعت كرده اند [2] هنگامي كه نامه ام به تو رسيد، تعجيل كن كه مردم، همگي همراه تو هستند و نسبت به خاندان معاويه نظر مثبت و علاقه اي ندارند» [3] .

مسلم، اين نامه را نوشت؛ زيرا هيچگونه مقاومتي را در برابر دعوت خويش نديد، بلكه اتفاقي فراگير بر بيعت امام و علاقه اي $وافر براي ديدن آن حضرت، مشاهده كرد.

نامه را جمعي از اهل كوفه كه در رأس آنان، قهرمان بزرگ، «عابس شاكري» بود، دريافت نمودند. اين هيأت به مكه وارد شد و نامه را به امام تحويل داده، به آن حضرت براي رفتن به كوفه اصرار كردند و اتفاق مردم را بر بيعتش احترام فراواني را كه مسلم از آنان ديده بود، بازگفتند. در آن هنگام امام براي سفر به كوفه آماده گرديد.