گمان غالب اين است كه نامه مسلم و جواب امام، از مطالب جعل شده است و صحتي ندارد؛ زيرا:

1 - بنابه آنچه حموي نوشته، «مضيق الخبت» كه مسلم نامه اش به امام را از آنجا فرستاد، ميان مكه و مدينه واقع است. [1] در حالي كه روايت مي گويد مسلم دو راهنما از مدينه استخدام نمود و به سوي عراق خارج شدند و راه را گم كردند، دو راهنما مردند و طبيعي است كه اين حادثه، ميان مدينه و عراق واقع شد و ميان مكه و مدينه اتفاق نيفتاد.

2 - اگر ميان مدينه و عراق جايي به همين نام باشد و حموي آن را ذكر ننموده است، سفر رفت و برگشت از آنجا تا مكه، زماني بيش از ده روز نياز دارد، در حالي كه سفر مسلم از مكه به عراق را مورخان تعيين نموده و گفته اند وي روز پانزدهم ماه رمضان از مكه مسافرت نمود و روز پنجم شوال به كوفه وارد شد و مجموع روزهاي سفرش بيست روز بوده است اين كوتاهترين زماني است كه مسافر از مكه تا كوفه طي مي كند؛ زيرا مسافت ميان آنها بيش از يك هزار و ششصد كيلومتر مي باشد كه اگر از اين مدت، سفر فرستاده مسلم از آن محل و بازگشت وي به آنجا را كم نماييم، مدت سفر مسلم از مكه به كوفه كمتر از ده روز مي شود كه طي آن مسافت با اين مدت زماني، معمولاً محال بوده است.

3 - امام، در نامه اش مسلم را متهم به ترس نموده، اين مسأله با معتمد خواندن وي كه او را مورد اعتماد و بزرگ اهل بيتش و فرد برتر در فضيلت بر آنها


دانسته، منافات دارد زيرا با داشتن چنان صفاتي، چگونه امام او را به ترس متهم مي كند؟!

4 - اتهام مسلم به ترس با سيره وي تناقض دارد؛ زيرا اين قهرمان بزرگ، دليري و شجاعت نادري نشان داد كه خردها را حيرت زده ساخت؛ زيرا وقتي كه گروههاي مردم كوفه بر عليه وي وارد نبرد شدند، به تنهايي با آنان به مقابله برخاست بدون اينكه كسي به وي كمك كند و يا در كنارش به حمايت از وي برخيزد، او در ميان سپاهيان فراوان، بسياري را به قتل رساند كه دلهاي آنان را پر از ترس و وحشت نمود و هنگامي كه او را به اسارت نزد ابن زياد بردند، هيچگونه خواري و شكست بروز نداد. «بلاذري» در مورد او مي گويد: وي شجاعترين و دليرترين خاندان عقيل بود [2] ، بلكه شجاعترين فرد هاشمي بود كه تاريخ، بعد از ائمه اهل بيت عليهم السلام به خود شناخته است. اين حديث، از جعليّاتي است كه براي كم ارزش جلوه دادن اين فرمانده عظيم كه از افتخارات امّت عرب و اسلام مي باشد، وضع گرديده است.