مورخان مي گويند: مسلم از سفرش هراسان گشت و پس از آنكه آن سختي به وي رسيد و دو راهنمايش در گذشتند، احساس بدشگوني كرد، پس نامه اي به امام نوشت و از آن حضرت خواست تا وي را از سفارتش بركنار سازد، متن آن نامه چنين است:

«اما بعد: من، به همراه دو راهنما از مدينه حركت كردم، آنها راه را پشت سرخود گذاشتند و راه را گم كردند و تشنگي بر آنها شدت يافت، طولي نكشيد كه درگذشتند، ما آمديم تا اينكه به آب رسيديم و جان به سلامت برديم، آن آب، در محلي است كه المضيق ناميده مي شود و در بطن الخبت واقع است، من از اين سفرم احساس بدشگوني دارم، پس اگر صلاح بدانيد مرا از آن معذور داريد و ديگري را بفرستيد و السلام...».