اعلام نافرماني در عراق
پس از هلاكت معاويه، عراقيان به فروپاشي دولت اموي يقين پيدا نمودند و ديدند كه سپردن زمام امور خلافت به يزيد، همان ادامه حكومت اموي است كه در خوار نمودن سركوب آنان تلاش داشته است.
«گولر تسهير» مي گويد: «شيعيان در كوفه متفق شدند كه با يزيد، بستيزند و بر ضد حكومتش قيام كنند و معتقد گشتند كه مبارزه آنان با يزيد، جهادي ديني است [1] .
و «كريمر» معتقداست كه اخيار و صالحان شيعه، به يزيد، به عنوان وارث دشمنان اسلام و جانشينان ابوسفيان مي نگريستند [2] .
به هر حال، شيعيان كوفه، حكومت يزيد را نپذيرفتند و بر خلع وي و بيعت با امام حسين عليه السلام اتفاق نموده، اين اقدامات را انجام دادند:
پاورقي
[1] عقيده و شريعت در اسلام، ص69.
[2] عقيده و شريعت در اسلام، ص69.