«منذر بن جارود عبدي» از فرومايگان و بي مايگان عرب بود؛ زيرا فرستاده امام را دستگير كرد و او را دست بسته نزد ابن زياد - كه دامادش بود - فرستاد، تا بدين وسيله اخلاص و وفاداري خود را ثابت كند. ابن مرجانه نيز در شامگاه شبي كه فردايش به سوي كوفه حركت كرد اورا كشت و به دار آويخت. [1] برخي از مورخان براي «منذر» عذر آورده اند كه وي معذور بوده است؛ زيرا مي ترسيد مبادا آن فرستاده از جانب فرزند مرجانه باشد تا او را امتحان كند لذا او را به وي تحويل داد، اين عذري بي ارزش است؛ زيرا لازم بود ابتدا از وي تحقيق به عمل آورد تا حقيقت كار او، آشكار گردد.