كساني كه براي حج و عمره از ساير مناطق به بيت اللَّه مي آمدند، نزد آن حضرت به رفت و آمد پرداختند [1] و ديگران را به سوي او فرا مي خواندند و برگرد وجودش مي گشتند، اين يكي از او علم و حديث مي خواست و آن ديگري از او حكمتهاي سودمند و سخنان جامع فرا مي گرفت تا با انوار آنها در تاريكيهاي زندگي هدايت شود. [2] امام، ثانيه اي از وقت خودرا رها نمي كرد كه بدون نشر بينش و آگاهي اجتماعي بگذرد، آن حضرت، مردم را به بيداري و بر حذر بودن از سياست اموي فرا مي خواند كه هدفش، به بردگي كشيدن مسلمين و خوار نمودن آنان بوده است.