از مهمترين عواملي كه سرور آزادگان به خاطر آنها قيام كرد، «عزت و كرامت» بود؛ زيرا امويان مي خواستند وي را مجبور به خواري و ذلّت كنند و آن حضرت نپذيرفت جز اينكه با عزّت، در زير سايه شمشيرها و نيزه ها زندگي كند، خود آن حضرت در روز عاشورا اين مطلب را چنين بيان فرمود:

«همانا اين بد نسب فرزند بدنسب، دو چيز را معرفي كرده است؛ شمشيركشيدن و يا خوار گشتن، هيهات كه ما خواري را بپذيريم، خداوند و رسولش و جانهاي بزرگ منش و همتهاي بلند آن را براي ما نمي پذيرند كه اطاعت از فرومايگان را بر شهادت همچون بزرگان، ترجيح دهيم...».

و باز آن حضرت عليه السلام فرمود: «مرگ را چيزي جز سعادت نمي بينم و زندگي با ستمكاران را جز فريبي نمي شناسم...».

آن حضرت، با لباني پرخنده، در راه بزرگ منشي و عزت خويش، مرگ را در آغوش كشيد و همه چيز را به خاطر آزادي و كرامت خود، قرباني نمود.