اخبار مربوط به هيأتهاي اهل كوفه و آمدنشان نزد امام حسين عليه السلام و كمك خواستن آنان از آن حضرت، جهت رهايي از ظلم و جور معاويه، در محافل اجتماعي، شايع گرديد، هنگامي كه «ابوسعيد خدري» از اين امر با خبر شد، به سرعت نزد امام شتافت تا آن حضرت را نصيحت كند و بر حذر نمايد، متن سخنان وي چنين بوده است:

«اي ابا عبداللَّه! همانا من نسبت به شما نصيحت كننده و دلسوز هستم. به من خبر رسيده است كه جمعي از شيعيان شما در كوفه با شما مكاتبه نموده و شما را براي خارج شدن به سوي آنها دعوت نموده اند، به سوي آنان خارج مشو؛ زيرا من از پدرتان شنيدم كه مي گفت: به خدا! از آنها بيزار شده و دشمن آنان گشته ام و آنان از من بيزار گشته و دشمن من شده اند، از آنها هرگز و فاداري نخواهد بود، هر كس آنها را به دست آورد، بهره اي ناكامانه به دست آورده باشد، به خدا! آنان نه پايداري دارند و نه اراده اي در كارها و نه صبري در برابر شمشيرها» [1] .

بدون شك، ابوسعيد خدري، از برجسته ترين ياران امير المؤمنين و از


همه آنان در اخلاص و دوستي نسبت به اهل بيت، بيشتر بوده است و دلسوزي اش نسبت به امام حسين و ترس وي بر امام از معاويه او را بر آن داشت كه آن حضرت را نصيحت كند تا بر ضد معاويه قيام ننمايد. منابعي كه دردست داريم، پاسخ امام حسين به او را ننوشته اند.