نخستين كسي كه با وي سخن گفت، «عبداللَّه بن عباس» بود، وي پس از


حمد و ثناي خداوند، اظهار داشت: «اما بعد: همانا تو سخن گفتي و ما گوش فرا داديم و گفتي و ما شنيديم، به درستي كه خداوند - كه ثنايش جليل است و نامهايش مقدّس - محمد صلي الله عليه و آله براي رسالت خود برگزيد و او را براي وحيش انتخاب كرد و بر بندگانش شرف بخشيد. پس، شريف ترين مردم كسي است كه به آن حضرت، تشرّف جويد و شايسته ترين آنان به امر خلافت، مخصوص ترين آنان نسبت به اوست و برامّت است كه تسليم پيامبرش باشد كه خداوند او را برايش برگزيده است؛ زيرا خداوند، محمد را به علم خويش، انتخاب نموده و او داناي آگاه است، من براي خودم و براي شما از خداوند مغفرت مي طلبم».

دعوت «ابن عباس» براي بازگرداندن خلافت به اهل بيت عليهم السلام صريح بوده است، آنان كه نزديكترين مردم به رسول خدا صلي الله عليه و آله و خويشاوندترين آنان نسبت به وي بودند، زيرا خلافت ادامه جايگاه رسول خدا صلي الله عليه و آله مي باشد و اهل بيت آن حضرت به مقام وي شايسته تر و به جايگاهش اولي بودند.