«حجر بن عدي» پرچم مبارزه را برافراشت و در دفاع از حقوق ستمديدگان و مظلومان به نبرد پرداخت و اراده حاكمان اموي را كه مقدرات امّت را بازيچه


خود قرار دادند و آن را به مزرعه اي همگاني براي خود، عمّال و پيروانشان تبديل كرده بودند، درهم شكست...

حجر، مرگ را ناچيز شمرد و زندگي را به تمسخر گرفت و از شهادت در راه عقيده، لذت برده، يكي از پايه گذاران مذهب اهل بيت عليهم السلام گرديد.

حجر، به رنجشي بسيار سخت گرفتار شد آنگاه كه مي ديد نظام حاكم، دشنام به امير المؤمنين عليه السلام را آشكارا اعلام مي كند و مردم را به برائت از آن حضرت، مجبور مي سازد، پس زبان به اعتراض گشود و آشكارا به حاكمان كوفه پاسخ گفت.

زياد بن ابيه، خونش را مباح اعلام نموده، او را دستگير ساخت و همراه با گروهي از برادرانش، به اسارت نزد معاويه فرستاد. آنان را در «مرج عذراء» متوقف ساختند تا اينكه فرمان اعدام آنها از دمشق صادر شد، جلّادان حكم اعدام را در مورد آنان اجرا نمودند و بدنهايشان، آغشته به خون شهادت و كرامت، بر زمين افتاد تا براي مردم، راه زندگي برتر بدون ظلم و طغيان را روشن نمايند.