معاويه، تا حد زيادي در ريختن خون شيعيان، پيش رفت و به فرماندهان جلّاد سپاهش دستور داد تا شيعيان را تعقيب كنند و آنان را در هر جا باشند به قتل برسانند چنانچه بسر بن ارطات پس از جريان حكميت، سي هزار نفر را كشت، اينها غير از كساني بودند كه با آتش سوزاند [1] .

سمرة بن جندب، هشت هزار نفر از مردم بصره را به قتل رساند [2] .

زياد بن ابيه، دست به فجيع ترين كشتارها زد و دستها و پاها را بريد و چشمها را ميل كشيده، انواع شكنجه ها را در مورد شيعيان اعمال كرد كه از شدت تلخي و قساوتش، قابل توصيف نيست.