معاويه، در گسترش فحشا و بي بندوباري در حرمين تعمد داشت تا قداست آنها را نابود سازد و جايگاه اجتماعيشان در دل مسلمين را از بين ببرد.

«علائلي» مي گويد: «امويان بي بندوباري را در مكه و مدينه تا حد جايز شمردن ارتكاب معاصي، تشويق نمودند؛ زيرا گروهي از شاعران و مخنثان را - كه «عمر بن ابي ربيعه» در ميان آنان بود - به مزدوري گرفتند تا دو پايتخت مكه و مدينه را با چهره اي ناشايست معرفي كنند به طوري كه شايسته رهبري ديني نباشند».

«اصمعي» گفته است: «وارد مدينه شدم ولي جز مخنثان را نديدم و مردي كه داستان و لطيفه مي گفت» [1] .

مجالس ساز و آواز در مدينه فراوان گشت و والي نيز در آنها حاضر مي شد و مشاركت مي نمود، بدين ترتيب، روح اخلاق، درهم شكسته شد و مردم از ارزشهاي والايي كه اسلام آورده بود، روي گردان گشتند.