حكومت اموي، در همه ادوارش، ستم راندن بر فقرا و حقير شمردن ضعفا را پايه كار خود قرار داده بود. مورخان مي گويند: بني اميه، به فقرا اجازه نمي دادند كه به ادارات رسمي آنها وارد شوند مگر اينكه بعد از همه مردم باشند. زياد بن ابيه به دربانش «عجلان» مي گويد: چگونه به مردم بار مي دهي؟

- با توجه به خاندانها و سپس دندانها و پس از آن با توجه به ادب داشتن آنها.

- چه كساني را در آخر قرار مي دهي؟

- آنها كه خداوند اهميتي برايشان قايل نيست.

- آنها چه كساني هستند؟

- آنان كه جامه زمستان را در تابستان و جامه تابستان را در زمستان مي پوشند [1] .

اين سياست، اصول عدالت و مساوات را - كه اسلام آورده بود - ويران ساخت؛ زيرا اسلام ميان مسلمين تفاوتي قايل نيست و آنها را همچون دندانه هاي شانه برابر مي شمارد.